Mitt bilde av slavar er negrar frå det svarte Afrika. Fanga som dyr og frakta i tronge skip, eit slaveskip, til nybrotslandet Amerika. Bunde fast med lenker vart dei seld på markedet som kveg. Fridom var borte og ulike skjebnar venta ofte under grusame forhold. No er vi på full fart inn i ein ny slave alder. Det er på høg tid å vakne opp og finne tilbake glede og fridom. Og oss sjølv. Elles kan det fort bli ein like tåredryppande historie som vi leste i «Onkel Toms hytte».

Ein slave i framtida kan likne ein grønske. Å vera grønske er når ein stakkar har miste vete og det meste av kontakten med omverda. Frå utsida ser vi lidinga og alt det vedunderlege i livet som er utilgjengeleg for grønsken. Mange lever allereie i dag eit snevert enkelt liv i eit lukka bur, utan kontakt verken opp eller ned. Manglar kontakten nedover med underbevisstheten for å forstå meininga med å leve på jorda og manglar kontakt oppover med kven ein faktisk er. Og sideveggene i buret er blenda med gardiner som skuggar for andre dimensjonar. Kunsten er å opne buret og utvide bevisstheten.

Slaveeigaren pøser på med «mindcontrol» og «mainstream» for å bedøve oss slik at buret vi er fanga i blir mørkare og mørkare og trongare og trongare. Han vil få oss viljelause og apatiske. Og kontinuerlig opptatt med tankar, ein tenkeboks, for å misse kontakten oppover med sjela. Og spreier bevisstheten rundt for alle vindar. Slaven er overvaka på alle frontar og blir rettleia av kunstig intelligens. Der alle våre personlege data vert ivaretatt av slaveeigaren. Spør for syns skuld om vi tillate at data blir brukt til markets undersøking, men alle veit at informasjonen blir brukt rått for det den er verdt. Vi tenkjer som alle andre og vi tenkjer berre på å overleve. Og blir styrt som ein robåt i alle våre val. Og det er eit dårleg teikn. Det andre kunststykke til slaveeigaren er å mate slavane med strategisk utvalt informasjon. Fjørlett kunnskap og forvridde sanningar og triste ulykker og vêrmelding. Slik blir kunnskapen gradvis mindre og politiske vedtak ukjente og diskusjonar i lukka rom dyssa ned og alt bakanfor er usynleg. Mangel på kunnskap og opplysning snevrar inn bevisstheten. Vi lukkar auga for det som skjer i verkelegheten. Slik folk under andre verdskrig sannsynligvis ikkje viste noko om gasskammer. Og høyrte dei rykte så fornekta dei sannsynligvis at det var sant. I dag er misbruk av barn og dyr og miljø og andre lidingar og maktmisbruk tema som går likegyldig fordi. Og det skjer nok verre ting vi fornektar eller ganske enkelt aldri har høyrt om fordi vi er flaska opp i ein kontrollert flyt med informasjon. Kunsten er å gjennomskode systemet.

Lyset til slaven i framtida blir gradvis degradert og til slutt skinn berre ei lita strimle av lys inn i buret. Alt er livlaust. Ein slave innelåst i eit rom utan kontakt med sjela. Eit tomrom. Vi gløymer korleis det er å vera fri og misser trua på oss sjølv. Derfor er kontakten med den indre essensen så viktig. Og essensen i livet er glede og hjartevarme. Utan dette dunstar livskvaliteten bort og alt er mørkt og tomt.

Kunsten er å snu i tide slik at vi unngår å bli slavar i framtida. Og til fleire som vaknar opp, til lettare er det å frigjere seg frå slaveriet. Menneska har fri vilje til å velje den tidslinja vi vil. Kunsten er å vera bevisst på at framtida er avhengig av valet vi menneske gjer.