Dagleg dukkar det opp freistande reisemål til spennande stader og opplevingar av ulik slag. Vi reiser for å tilføre kvardagen noko spennande eller for å bringe tid saman med venner.

Vi reiser snart bort halve livet vårt. Kanskje påstanden er litt i overkant og reint statistisk er det vel ikkje dekning for den. Så la meg moderere det til at

Samfunnet lide av mange travle menneske utan omsorg for kvarandre. Alle har fullpakka program. Og fulle dagar rullar av garde i heseblesande fart. Medmenneske vert oversett. Ein gløymer rett og

Frå bilvindauge på andre sida av gata ser eg eit kjent ansikt. Det lyser opp. Gjenkjenning. Har møtt det mennesket tidlegare. Eg veit ein lite prikk, eit lite vinduaga inn

Vi står på kvar vår side av buss-skuret og ser i kvar vår retning. På bussen flakkar blikket etter ledig sete,  lengst borte frå andre. For å halde trygg avstand.

Vi er her for kvarandre. Vi skal knytte tette band med medmenneske. Den eine dagen lytte, den andre dagen snakke. I god balanse med å få og gi like mykje.