Alle har ein livssituasjon. Den situasjonen som livet heng fast i, det vi lever kvar dag og dag etter dag. Men ofte er dagen omtåka av lengsel om noko anna. Vi lengtar etter forandring på jobben eller ny jobb eller flytte langt bort eller å få barn eller
Tårer er noko av det vakraste eg veit. Tenk så mykje betre det er å møte eit blikk med tårer framfor eit blikk med hat. Dei har ulik form og fasong, det er mange slag, og varierer frå dag til dag. Ei blank væske som er skapt for
Vi er opplyste. I iallfall om natta. I byar og tettbygde strøk er det lys heile natta stikk imot det naturlege nattemørket. Og vi skal ganske langt ut på landet for å finne den svarte natta. Før var det mørkt om natta. Men gjennom generasjonar har dette endra
Alle tinga bør få den merksemd dei fortener. Vi kan godsnakka med bilen når den bringer oss vel fram i regnvêret. Vi stelle klede og sko og tøy fint. Og ta vare på verktøy, maskinar og andre hjelpemiddel som er for handa og ordnar opp for oss. Eit
Korleis går det? Er beina godt planta til jorda eller fyk hovudet på toppen som ein virvelvind proppfult av tankar om alt som må gjerast? Utan tid å puste mellom slaga. Føtene gir bakkekontakt, og det er så sjølvsagt at ein faktisk tenkjer ikkje på det. Og det
Eg har ein teori. Den er ikkje bokført og den er heller ikkje dokumenter eller i startgropa på noko forskingsinstitutt. Men teorien er veldig enkel; er det slik at tida står stille når tanken er borte? For kven har ikkje stått på ein fjelltopp å andar inn det